Medycyna manualna uzupełnia wiedzę i praktykę takich specjalności, jak neurologia, ortopedia, reumatologia i rehabilitacja. Posługuje się metodami palpacji i wyspecjalizowanymi ruchami biernymi, powszechnie akceptowanymi w badaniu i rehabilitacji stawów kończyn, stawów miednicy i kręgosłupa. Medycyna manualna zajmuje się przywracaniem utraconej funkcji różnych struktur układu ruchu (stawu, mięśni, więzadeł) poprzez oddziaływanie fizykalne-dotyk, ucisk, rozciąganie, ruchy bierne oraz poprzez wdrażanie profilaktyki.

Współpracujemy

Terapeuci Manualni, diagnozują choroby na podstawie wywiadu chorobowego, badań fizykalnych, testowania ortopedycznego, badania neurologicznego, badań laboratoryjnych i diagnostycznych. Szeroki wachlarz metod manualnych stosowany w gabinetach powoduje ze wykonane zabiegi na kręgosłupie i stawach przywracają prawidłową biomechanikę stawów i zapobiegają dalszym zmianom w układzie nerwowym i mięśniowo-szkieletowym. eliminuje skurcze mięśniowe, zmniejsza ból i przyspiesza powrót do zdrowia. Ma także wpływ na inne systemy organizmu ludzkiego poprzez stymulację układu nerwowego.

Terapia manualna jest dziedziną medycyny, która nie stosuje lekarstw farmaceutycznych ani zabiegów operacyjnych. Większość terapeutów przepisuje jednak naturalne produkty żywnościowe, a także witaminy i związki mineralne ogólnie dostępne w sklepach zdrowej żywności. Zasadniczym polem działania Terapii Manualnej jest wykrywanie i usuwanie zaburzeń ruchowych i to zarówno w odniesieniu do ruchomości stawów kręgosłupa lub całych jego jednostek ruchowych, stawów obwodowych, jak i ruchomości tkanek miękkich związanych z narządem ruchu: skóry, tkanki podskórnej, powięzi, więzadeł, torebek stawowych, ścięgien a przede wszystkim mięśni ( Hartman, 1997).

Zajmuje się ona również zaburzeniami złożonych aktów ruchowych, postawnych, oddechowych, a także profilaktyką dolegliwości ze strony układu ruchu (Arkuszewski, 2001). Każde z tych zaburzeń, w zależności od rodzaju czy umiejscowienia, może być w określonych warunkach źródłem ostrych dolegliwości bólowych, obejmujących region zarówno tułowia, jak i kończyn. Mogą one powstawać zupełnie niezależnie od morfologicznych zmian tkankowych oraz z nimi współistnieć. W pojęciu powyższych zaburzeń mieści się zarówno zjawisko restrykcji ruchowych (barier czynnościowych) - głównie w zakresie ruchomości biernej stawów i tkanek miękkich, jak i nadmiernej ruchomości w obrębie tych struktur (hipermobilności) ( Hartman, 1997). Ograniczenia mogą wystąpić w każdym punkcie fizjologicznego toru ruchu od ustawienia neutralnego do skrajnego, przy czym ruchomość nie jest całkowicie zniesiona, lecz ograniczona w jednym lub kilku kierunkach. Z reguły upośledzona jest gra stawowa (zaburzenie zdolności ślizgowych powierzchni stawowych). Na drodze neurofizjologicznego odruchu dochodzi do wzmożenia napięcia mięśni hamujących ruch w kierunku ograniczenia. Można stwierdzić zaburzenia funkcji tkanek miękkich i narządów wewnętrznych, połączonych segmentowo z danym stawem (Rakowski,1994). Cały zespół zmian odruchowych określany jest jako „dysfunkcja somatyczna" (Lewit, 2001).

Zatem również choroby wewnętrzne, oprócz czynników negatywnych środowiska zewnętrznego wraz z przeciążeniami ruchowo-statycznymi, objawiać się mogą bólem i zaburzeniami czynności ruchowych (Kasperczyk, Walaszek, 2001).